Ptaki

Ten pięknie ubarwiony ptak bywa nazywany również pekińczykiem żółtym. Samiec i samiczka mają podobne ubarwienie piór. Słowik chiński jest bardzo aktywny, ale trudny do wypatrzenia w środowisku naturalnym. Poszukuje pokarmu w postaci owoców i owadów na liściach oraz wśród martwego drewna. W okresie lęgowym, który trwa od kwietnia do września samce śpiewają długimi i dźwięcznymi zwrotkami, aby zachęcić samicę do budowy gniazda, do którego składa ona następnie 3-4 jaja. Poza okresem lęgowym ptaki tworzą koczujące grupy liczące od 10 do 30 osobników. Zamieszkuje część Indii, Nepal, Tybet, Bhutan oraz Birmę. Wprowadzony na Hawajach, w Stanach Zjednoczonych, Hiszpanii i we Francji tworzy wolno żyjące populacje.Spotykany prawie wszystkich typach lasów, choć zdecydowanie preferuje lasy sosnowe z gęstymi zaroślami. 

Należący do rodziny wikłaczy bawolik białogłowy zamieszkuje suche tereny sawanny w Afryce wschodniej. Żeruje na ziemi wybierając nasiona oraz owady, szczególnie motyle i chrząszcze. Jego angielska nazwa white-headed buffalo weaver wzieła się od tego, że ptak ten często podąża za bawołem afrykańskim (ang. African buffalo). Sezon lęgowy rozpoczyna się wraz z nadejściem pory deszczowej. Samiec pozostaje wierny jednej partnerce. Początkowo wykonuje on taniec godowy rozpościerając swoje skrzydła i prezentując białe plamy na spodniej stronie skrzydeł. Jak u wszystkich wikłaczy gniazdo bawolików jest bardzo kunsztownie wykonane. Ma ponad pół metra średnicy i jest zawieszone na drzewie na wysokości kilku metrów. Wejście do gniazda stanowi krótka rurka zwisająca w dół. Gniazdo jest chronione ostrymi gałęziami i cierniami, które ptaki wplatają w zewnętrzne pokrywy konstrukcji. Samica wysiaduje 3-5 szarych jaj przez 11-14 dni. Następnie pisklęta są karmione przez obydwoje rodziców.

Pochądzący z północno-wschodniej Afryki frankolin żółtogardły jest ptakiem należącym do rodziny bażantowatych. Zamieszkuje trawiaste tereny otwarte, brzegi lasów, a nawet pola uprawne jeśli nie są użytkowane w sposób intensywny. Samce słyną z tego, że wyśpiewują swoją pieśń stojąc na wysokim kopcu skał, a nawet na termitierach. Termity stanowią również znaczną część diety. Oprócz nich ptaki zjadają również inne owady, ziarna i owoce. Często podążają za dużymi zwierzętami roślinożernymi (słonie, nosorożce) i wybierają niestrawione nasiona z ich odchodów. Największą aktywność frankoliny wykazują o świcie i tuż przed zmierzchem. W środku dnia, kiedy jest najgoręcej ukrywają sie w gęstych krzewach. Spotykane są w parach lub niewielkich grupach liczących do 6 osobników. Gatunek ten posiada szeroki zasięg występowania i nie jest narażony na wyginięcie. 

Kakadu białoczube osiągają masę od 300 do 630 g i średnią długość 46 cm. Pokryte są białymi piórami, dziób i nogi mają szare. Dymorfizm płciowy widoczny jest w barwie tęczówki, która jest ciemnobrązowa u samców, a czerwonawa u samic. Samice mają też zwykle mniejsze głowy i dzioby. Są monogamiczne. Rozmnażają się raz do roku. W wysoko położonych dziuplach samica składa średnio 2 jaja, które wysiadywane są przez oboje rodziców. Młode wykluwają się po ok. 30 dniach. Rodzice wychowują tylko jedno z nich - najzdrowsze i najsilniejsze. Młode kakadu białoczube dojrzałość płciową uzyskują w wieku 6 lat. Żywią się głównie owocami.

Dorosłe osobniki tego gatunku różnią się od siebie - samica ma czarny dziób, samiec zaś czerwony. W okresie lęgowym samica składa w dziupli od 2 do 4 jaj. Samiec zamurowuje ją siedzącą na gnieździe, a przez niewielki otwór dostarcza pożywienie jej i pisklętom. Toko czarnoskrzydłe żywią się owocami, owadami i nasionami.

Przepiór kalifornijski jest niewielkim przedstawicielem kuraków. Często porusza się w stadach ok. 200 – 300 osobników, natomiast w okresie lęgowym ptaki łączą się w pary. Samiec ma na głowie czub złożony z ciemnych piór. Ubarwienie samicy jest skromniejsze niż samca, również czubek z piór jest krótszy i słabiej widoczny. Ptak ten potrafi latać, ale woli biegać po ziemi, gdzie szuka pożywienia i od czasu do czasu kąpie się w piasku. Jego pokarmem są nasiona, zielone części roślin oraz owady. Przepióry nocują na niskich gałęziach. Samica składa zazwyczaj 12-16 jaj barwy kremowej z ciemniejszymi plamkami w zagłębieniu w ziemi wysłanym łodygami roślin. Pisklęta wykluwają się po 22 dniach wysiadywania. Zazwyczaj wysiaduje samica, a samiec w tym czasie strzeże jej i gniazda. W razie śmierci samicy wysiadywanie przejmuje jej partner.

Tukan tęczodzioby jest jednym z najbarwniejszych tukanów. Uwagę przyciąga jego jaskrawożółta pierś i wielobarwny dziób. Młode osobniki tego gatunku nie są tak barwne, jakdorosłe, a dzioby rosną im jeszcze kilka tygodni po opuszczeniu przez nie gniazda. Tukany zazwyczaj spotykane są w parach lub w grupach liczących 6-12 ptaków. Żywią się różnorodnym pokarmem roślinnym, przede wszystkim owocami, ale także owadami i pajęczakami. Żerujący ptak zrywa owoce końcem dzioba, następnie podrzuca je i połyka. Sporadycznie zjadają węże, jaszczurki, jaja i pisklęta. Tukan tęczodzioby ma charakterystyczny, mocno falisty lot, z intensywnymi uderzeniami skrzydeł, przerywanymi krótkimi szybowaniami. Odzywa się serią mechanicznych cykań, podobnych do głosu rzekotki.

Inaczej nazywany kuropatwą koroniastą lub puchoczubem. Kuropatwy są generalnie ptakami otwartych krajobrazów, jednak wiele gatunków południowo-wschodniej Azji można spotkać w tropikalnych lasach deszczowych. Kuropatwa koroniasta jest najbardziej charakterystycznym gatunkiem z tej grupy - bogato ubarwionym, ze szczoteczkowym czubem u samców. Żywi się nasionami, owocami, owadami i małymi mięczakami. Bardzo interesujące są jej zwyczaje lęgowe: zamiast zagłębienia w ziemi, buduje wielkie gniazdo z dachem i niewielkim wejściem. Środowisko: lasy tropikalne. Wielkość: 25 cm. Zasięg: południowa Birma, Tajlandia, Malezja, Sumatra i Borneo.

Szpak balijski odkryty został w 1910 roku na wyspie Bali, dla której jest gatunkiem endemicznym. Należy do najbardziej zagrożonych gatunków ptaków żyjących obecnie na Ziemi. Rozmnażanie w niewoli być może pozwoli go ocalić. Aby to ułatwić, został on objęty Europejskim Programem Hodowli Gatunków Zagrożonych (EEP). Przedstawiciele tego gatunku mają białe upierzenie. Oko otoczone jest błękitną, nagą skórą. Żyją 4-10 lat (w hodowli do 22 lat). Samiec w czasie zalotów popisuje się przed samicą unosząc pióra porastające ciemień i kiwając głową. W czasie lęgów, które odbywają się od stycznia do kwietnia, wiją wysłane trawą gniazda w dziuplach drzew. Samica znosi 1-3 jaj. Opiekę nad nimi sprawują oboje rodzice.  Inkubacja trwa 12-14 dni. Młode dojrzałość płciową osiągają po roku. Żyją w stadach liczących 30-60 osobników. Są to ptaki wszystkożerne. Odżywiają się głównie owadami i owocami, czasem również małymi kręgowcami.